Ο Νομός Τρικάλων, έχει πολλές ομορφιές. Μια από αυτές τις ομορφιές, είναι και τα ποτάμια του. Μια σειρά ποταμών διαρρέουν τον νομό, και χαρίζουν στον επισκέπτη μια ξεχωριστή αίσθηση του τοπίου. Φυσικά όπου υπάρχουν ποτάμια, υπάρχουν και γέφυρες. Οι κάτοικοι αυτού του νομού, από τα πανάρχαια χρόνια έχτιζαν γέφυρες. Γέφυρες ξεχωριστής αρχιτεκτονικής και ομορφιάς. Κάποιες από αυτές τις γέφυρες, παρότι χτίστηκαν αιώνες πριν, και με τεχνικά μέσα περιορισμένα, αντέχουν μέχρι τις ημέρες μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η γέφυρα του Πηνειού ποταμού στην Σαρακίνα, και το τοξωτό γεφύρι του Αγίου Βησσαρίωνα στην Πύλη. Οι κατασκευαστές αυτών των γεφυρών, το πιθανότερο που μπορούμε να εικάσουμε, είναι ότι θα πίστευαν πως κάποια στιγμή στο μακρινό μέλλον, οι άνθρωποι θα κατασκεύαζαν γέφυρες καλύτερες και ανθεκτικότερες από αυτές που κατασκεύασαν οι ίδιοι. Έπεσαν όμως έξω. Δεν τα υπολόγισαν καλά τα πράγματα.
Και δεν υπολόγισαν οι άνθρωποι εκείνης της εποχής, ότι κάποια στιγμή στο μέλλον,αυτοί που θα είχαν την ευθύνη της κατασκευής μιας γέφυρας, μόνο υπεύθυνοι δεν θα είναι.
Έτσι λοιπόν τα τελευταία χρόνια στο νομό Τρικάλων, οι γέφυρες πέφτουν με χαρακτηριστική άνεση. Λες και τις έχουν ματιάσει. Η αρχή έγινε από την γέφυρα στο "μακρινό" και ορεινό Γκολφάρι, Η γέφυρα, αν και λίγων δεκαετιών, έπεσε. Έτσι απλά. Έπεσε. Είχε -λέει- πολύ νερό το ποτάμι και την..παρέσυρε (πάλι καλά που δεν την διέφθειρε κιόλας) . Οι κάτοικοι της περιοχής για μεγάλο χρονικό διάστημα για να πάνε στο χωριό τους,έκαναν έναν μεγάλο γύρο μέσα από στενούς χωματόδρομους και δάση, γνωρίζοντας ξανά από κοντά την πανίδα της περιοχής. Αρκούδες, λύκοι, και άλλα πλάσματα του Θεού, τους συνόδευαν για λίγα χρόνια στην περιπετειώδη τους αυτή περιπλάνηση για να πάνε στο χωριό τους. Τελικά μετά από "μελέτες" επί "μελετών" μια νέα γέφυρα έγινε. Αν και η κατασκευή της γέφυρας εμφανίστηκε διπλοχρεωμένη και με διαφορετικά ποσά, που συνολικά άγγιζαν το ένα εκατομμύριο ευρώ, αν και ο αρχικός προϋπολογισμός ήταν μόλις 200.000 ευρώ,όπως είχε αποκαλύψει ο τότε βουλευτής της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ Αρτέμης Ματθαιόπουλος το 2014-15 στην βουλή, τελικά η νέα γέφυρα παραδόθηκε προς χρήση, και οι κάτοικοι σταμάτησαν να κάνουν τον Ιντιάνα Τζόουνς για να πάνε στο χωριό τους.
Ακολούθησε μια ακόμη προβληματική γέφυρα, αυτή τη φορά στην πόλη των Τρικάλων. Η περίφημη γέφυρα "Καλατράβα". Αυτή την φορά σημειώθηκε μια παγκόσμια πρωτοτυπία. Αυτή την γέφυρα δεν την έριξαν τα μανιασμένα νερά του συνήθως ήρεμου ποταμού Ληθαίου,(που από τις αρχές του 20ου αιώνα έχει να πλημμυρίσει), αλλά η..αστοχία υλικού. Τα τσιμέντα και τα σίδερα ήταν αυτά που έκαναν την ζημιά, και έμεινε μια γέφυρα..μισή, μέσα στον κεντρικό οικιστικό ιστό της πόλης. Τα τσιμέντα και τα σίδερα, λες και ήταν συνεννοημένα "συνωμότησαν" και αποφάσισαν να βγουν "προβληματικά". Αποτέλεσμα αυτής της "συνωμοσίας",ήταν μερικά εκατομμύρια ευρώ των φορολογουμένων πολιτών να χαθούν. Και φυσικά ο ένοχος για την απώλεια αυτή ήταν τα...υλικά, που "αστόχησαν", και όχι οι υπεύθυνοι της κατασκευής, οι οποίοι "φυσικά" δεν έχουν καμία ευθύνη. Η έκφραση "γελάνε και τα τσιμέντα" πιστεύουμε πως ταιριάζει άριστα με την περίφημη γέφυρα "Καλατράβα", αλλά ενώ ακόμη και"τα τσιμέντα" μπορούν να γελάσουν, δεν ισχύει το ίδιο και με τους πολίτες, οι οποίοι μάλλον κλαίνε.
